ضدرسوب مغناطیسی

تاریخچه ضد رسوب مغناطیسی برای اولین بار در سال ۱۹۴۸ دانشمندان روسی از تولید سیستم ضد رسوب مغناطیسی و کاربرد میدانهای مغناطیسی در زمینه بهبود آب پرده برداشتند که نهایتاً در سال ۱۹۵۰ به طور گسترده در بازارهای جهانی عرضه شد البته این تجهیزات بنا به پیشرفت های بنیادی در اصول میدان های مغناطیسی دچار تغییرات گسترده ای شدند به گونه ای که امروزه امکان استفاده از این تجهیزات درآب های فوق سنگین (sea water) نیز فراهم گردیده است. ضد رسوب مغناطیس استاتیک حاصل تحقیق در دنیای علوم مغناطیس است ، که در عرصه بهبود آب بسیار کارایی داشته و امروزه در کشور های صنعتی از جمله آمریکا ، روسیه ،ژاپن، هند ، انگلستان ، ایتالیا ،کره جنوبی به عنوان روشی بی خطر و کارا در زمینه بهبود آب شناخته شده و استفاده می گردد .ضد رسوب مغناطیس استاتیک مولد اغتشاش مغناطیسی در جریان آب بوده که اغتشاش پایه گذار تغییرات در ساختار فیزیکی آب خواهد بود. انتخاب میدان مغناطیسی این سیستم به گونه ای صورت گرفته که توام باجلوگیری از رسوب جدید می تواند در حذف رسوبات قبلی هم موثر باشد ، البته قدرت میدان و چیدمان آن با اثر پودر نانو سرامیک در تولیدات این شرکت همسو گردیده تا هدر رفت میدان به حداقل رسیده و به بهترین نحو به عمق سیال نفوذ نماید.این در حالیست که املاح رسوب گذاردر آبهای سنگین و فوق سنگین نیز از اغتشاش این میدانها در امان نخواهند ماند. عدم تشکیل رسوب جدید: ایجاد اغتشاش قطبی میدان های مغناطیسی و تنش های ایجاد شده در سیال در حال عبور منجر به تغییر در ساختمان بلور کلسیم در حال عبور می گردد، به این گونه که بلور کلسیت که دارای ساختاری متخلخل با ظرفیت بالای جذب سطحی دیگر املاح (کلر،آهن،سیلیس) ، با رسوبی بسیار سخت و متمایل به چسبندگی به سطوح و در مجاور دمای بالای ℃30 این میل در آن تشدید می گردد ، به بلور آراگونیت که تمایل به تعلیق در سیال که استعدادی در چسبندگی به سطوح ندارد تبدیل می گردد. بلور آراگونیت در درجه دمای بالای ℃30 بر خلاف بلور کلسیت میل به تعلیق بیشتری از خود نشان می دهد. کلسیت و آراگونیت از لحاظ ساختمان بلوری بسیار باهم متفاوت هستند و با درک این تفاوت میان این دو بلور می توان دریافت عدم تشکیل رسوب جدید چگونه پس از نصب ضد رسوب مغناطیس استاتیک اتفاق می افتد. این فرآیند کاملاً فیزیکی به نرم تر شدن آب های سنگین و فوق سنگین کمک شایان به ذکری می نماید. حذف رسوبات قبلی: با توجه به نرم شدن آب پس از عبور از بهبود دهنده مغناطیس استاتیک در ابتدا کشش سطحی آب به عنوان یکی از شاخصه های فیزیکی آب با مبنا قرار دادن آب استاندارد ppm)400( در حدود dyn/cm3 6/1 کاهش می یابد، در این حالات عموماً شاخصه ی فیزیکی دیگر آب یعنی حلالیت آب افزایش می یابد که با توجه به قدرت حلالیت بیشتر آب می تواند به مرور زمان رسوب بر جای مانده از قدیم را تدریجاً با کیفیت های مختلف از نظر ابعاد حذف نماید. در برخی پروژه های انجام شده رکوردهایی ۲ ماهه تا ۳۶ ماهه در حذف ۴۰٪ از رسوبات قدیم دست یافته ایم. البته که حذف رسوبات به کلونی رسوبی، حجم رسوب و عمر آن بستگی دارد.قدرت میدان که در سیستم ضد رسوب مغناطیس استاتیک به خوبی بهینه گردیده این امر را میسر می نماید.